à åÇéÀãÇáÌÅø éÀäåÈä àÆì-îÉùÑÆä, ìÅêÀ òÂìÅä îÄæÌÆä--àÇúÌÈä åÀäÈòÈí, àÂùÑÆø äÆòÁìÄéúÈ îÅàÆøÆõ îÄöÀøÈéÄí: àÆì-äÈàÈøÆõ, àÂùÑÆø ðÄùÑÀáÌÇòÀúÌÄé ìÀàÇáÀøÈäÈí ìÀéÄöÀçÈ÷ åÌìÀéÇòÂ÷Éá ìÅàîÉø, ìÀæÇøÀòÂêÈ, àÆúÌÀðÆðÌÈä.
|
1 Disse mais o Senhor a Moisés: Vai, sobe daqui, tu e o povo que fizeste subir da terra do Egito, para a terra a respeito da qual jurei a Abraão, a Isaque, e a Jacó, dizendo: ë tua descendência a darei.
|
á åÀùÑÈìÇçÀúÌÄé ìÀôÈðÆéêÈ, îÇìÀàÈêÀ; åÀâÅøÇùÑÀúÌÄé, àÆú-äÇëÌÀðÇòÂðÄé äÈàÁîÉøÄé, åÀäÇçÄúÌÄé åÀäÇôÌÀøÄæÌÄé, äÇçÄåÌÄé åÀäÇéÀáåÌñÄé.
|
2 E enviarei um anjo adiante de ti (e lançarei fora os cananeus, e os amorreus, e os heteus, e os perizeus, e os heveus, e os jebuseus),
|
â àÆì-àÆøÆõ æÈáÇú çÈìÈá, åÌãÀáÈùÑ: ëÌÄé ìÉà àÆòÁìÆä áÌÀ÷ÄøÀáÌÀêÈ, ëÌÄé òÇí-÷ÀùÑÅä-òÉøÆó àÇúÌÈä--ôÌÆï-àÂëÆìÀêÈ, áÌÇãÌÈøÆêÀ.
|
3 para uma terra que mana leite e mel; porque eu não subirei no meio de ti, porquanto és povo de cerviz dura; para que não te consuma eu no caminho.
|
ã åÇéÌÄùÑÀîÇò äÈòÈí, àÆú-äÇãÌÈáÈø äÈøÈò äÇæÌÆä--åÇéÌÄúÀàÇáÌÈìåÌ; åÀìÉà-ùÑÈúåÌ àÄéùÑ òÆãÀéåÉ, òÈìÈéå.
|
4 E quando o povo ouviu esta má notícia, pôs-se a prantear, e nenhum deles vestiu os seus atavios.
|
ä åÇéÌÉàîÆø éÀäåÈä àÆì-îÉùÑÆä, àÁîÉø àÆì-áÌÀðÅé-éÄùÒÀøÈàÅì àÇúÌÆí òÇí-÷ÀùÑÅä-òÉøÆó--øÆâÇò àÆçÈã àÆòÁìÆä áÀ÷ÄøÀáÌÀêÈ, åÀëÄìÌÄéúÄéêÈ; åÀòÇúÌÈä, äåÉøÅã òÆãÀéÀêÈ îÅòÈìÆéêÈ, åÀàÅãÀòÈä, îÈä àÆòÁùÒÆä-ìÌÈêÀ.
|
5 Pois o Senhor tinha dito a Moisés: Dize aos filhos de Israel: És um povo de dura cerviz; se por um só momento eu subir no meio de ti, te consumirei; portanto agora despe os teus atavios, para que eu saiba o que te hei de fazer.
|
å åÇéÌÄúÀðÇöÌÀìåÌ áÀðÅé-éÄùÒÀøÈàÅì àÆú-òÆãÀéÈí, îÅäÇø çåÉøÅá.
|
6 Então os filhos de Israel se despojaram dos seus atavios, desde o monte Horebe em diante.
|
æ åÌîÉùÑÆä éÄ÷ÌÇç àÆú-äÈàÉäÆì åÀðÈèÈä-ìåÉ îÄçåÌõ ìÇîÌÇçÂðÆä, äÇøÀçÅ÷ îÄï-äÇîÌÇçÂðÆä, åÀ÷ÈøÈà ìåÉ, àÉäÆì îåÉòÅã; åÀäÈéÈä, ëÌÈì-îÀáÇ÷ÌÅùÑ éÀäåÈä, éÅöÅà àÆì-àÉäÆì îåÉòÅã, àÂùÑÆø îÄçåÌõ ìÇîÌÇçÂðÆä.
|
7 Ora, Moisés costumava tomar a tenda e armá-la fora do arraial, bem longe do arraial; e chamou-lhe a tenda da revelação. E todo aquele que buscava ao Senhor saía à tenda da revelação, que estava fora do arraial.
|
ç åÀäÈéÈä, ëÌÀöÅàú îÉùÑÆä àÆì-äÈàÉäÆì, éÈ÷åÌîåÌ ëÌÈì-äÈòÈí, åÀðÄöÌÀáåÌ àÄéùÑ ôÌÆúÇç àÈäÃìåÉ; åÀäÄáÌÄéèåÌ àÇçÂøÅé îÉùÑÆä, òÇã-áÌÉàåÉ äÈàÉäÁìÈä.
|
8 Quando Moisés saía à tenda, levantava-se todo o povo e ficava em pé cada um à porta da sua tenda, e olhava a Moisés pelas costas, até entrar ele na tenda.
|
è åÀäÈéÈä, ëÌÀáÉà îÉùÑÆä äÈàÉäÁìÈä, éÅøÅã òÇîÌåÌã äÆòÈðÈï, åÀòÈîÇã ôÌÆúÇç äÈàÉäÆì; åÀãÄáÌÆø, òÄí-îÉùÑÆä.
|
9 E quando Moisés entrava na tenda, a coluna de nuvem descia e ficava à porta da tenda; e o Senhor falava com Moisés.
|
é åÀøÈàÈä ëÈì-äÈòÈí àÆú-òÇîÌåÌã äÆòÈðÈï, òÉîÅã ôÌÆúÇç äÈàÉäÆì; åÀ÷Èí ëÌÈì-äÈòÈí åÀäÄùÑÀúÌÇçÂååÌ, àÄéùÑ ôÌÆúÇç àÈäÃìåÉ.
|
10 Assim via todo o povo a coluna de nuvem que estava à porta da tenda, e todo o povo, levantando-se, adorava, cada um à porta da sua tenda.
|
éà åÀãÄáÌÆø éÀäåÈä àÆì-îÉùÑÆä ôÌÈðÄéí àÆì-ôÌÈðÄéí, ëÌÇàÂùÑÆø éÀãÇáÌÅø àÄéùÑ àÆì-øÅòÅäåÌ; åÀùÑÈá, àÆì-äÇîÌÇçÂðÆä, åÌîÀùÑÈøÀúåÉ éÀäåÉùÑËòÇ áÌÄï-ðåÌï ðÇòÇø, ìÉà éÈîÄéùÑ îÄúÌåÉêÀ äÈàÉäÆì. {ô}
|
11 E falava o Senhor a Moisés face a face, como qualquer fala com o seu amigo. Depois tornava Moisés ao arraial; mas o seu servidor, o mancebo Josué, filho de Num, não se apartava da tenda.
|
éá åÇéÌÉàîÆø îÉùÑÆä àÆì-éÀäåÈä, øÀàÅä àÇúÌÈä àÉîÅø àÅìÇé äÇòÇì àÆú-äÈòÈí äÇæÌÆä, åÀàÇúÌÈä ìÉà äåÉãÇòÀúÌÇðÄé, àÅú àÂùÑÆø-úÌÄùÑÀìÇç òÄîÌÄé; åÀàÇúÌÈä àÈîÇøÀúÌÈ éÀãÇòÀúÌÄéêÈ áÀùÑÅí, åÀâÇí-îÈöÈàúÈ çÅï áÌÀòÅéðÈé.
|
12 E Moisés disse ao Senhor: Eis que tu me dizes: Faze subir a este povo; porém não me fazes saber a quem hás de enviar comigo. Disseste também: Conheço-te por teu nome, e achaste graça aos meus olhos.
|
éâ åÀòÇúÌÈä àÄí-ðÈà îÈöÈàúÄé çÅï áÌÀòÅéðÆéêÈ, äåÉãÄòÅðÄé ðÈà àÆú-ãÌÀøÈëÆêÈ, åÀàÅãÈòÂêÈ, ìÀîÇòÇï àÆîÀöÈà-çÅï áÌÀòÅéðÆéêÈ; åÌøÀàÅä, ëÌÄé òÇîÌÀêÈ äÇâÌåÉé äÇæÌÆä.
|
13 Se eu, pois, tenho achado graça aos teus olhos, rogo-te que agora me mostres os teus caminhos, para que eu te conheça, a fim de que ache graça aos teus olhos; e considera que esta nação é teu povo.
|
éã åÇéÌÉàîÇø: ôÌÈðÇé éÅìÅëåÌ, åÇäÂðÄçÉúÄé ìÈêÀ.
|
14 Respondeu-lhe o Senhor: Eu mesmo irei contigo, e eu te darei descanso.
|
èå åÇéÌÉàîÆø, àÅìÈéå: àÄí-àÅéï ôÌÈðÆéêÈ äÉìÀëÄéí, àÇì-úÌÇòÂìÅðåÌ îÄæÌÆä.
|
15 Então Moisés lhe disse: Se tu mesmo não fores conosco, não nos faças subir daqui.
|
èæ åÌáÇîÌÆä éÄåÌÈãÇò àÅôåÉà, ëÌÄé-îÈöÈàúÄé çÅï áÌÀòÅéðÆéêÈ àÂðÄé åÀòÇîÌÆêÈ--äÂìåÉà, áÌÀìÆëÀúÌÀêÈ òÄîÌÈðåÌ; åÀðÄôÀìÄéðåÌ, àÂðÄé åÀòÇîÌÀêÈ, îÄëÌÈì-äÈòÈí, àÂùÑÆø òÇì-ôÌÀðÅé äÈàÂãÈîÈä. {ô}
|
16 Como, pois, se saberá agora que tenho achado graça aos teus olhos, eu e o teu povo? acaso não é por andares tu conosco, de modo a sermos separados, eu e o teu povo, de todos os povos que há sobre a face da terra;
|
éæ åÇéÌÉàîÆø éÀäåÈä àÆì-îÉùÑÆä, âÌÇí àÆú-äÇãÌÈáÈø äÇæÌÆä àÂùÑÆø ãÌÄáÌÇøÀúÌÈ àÆòÁùÒÆä: ëÌÄé-îÈöÈàúÈ çÅï áÌÀòÅéðÇé, åÈàÅãÈòÂêÈ áÌÀùÑÅí.
|
17 Ao que disse o Senhor a Moisés: Farei também isto que tens dito; porquanto achaste graça aos meus olhos, e te conheço pelo teu nome.
|
éç åÇéÌÉàîÇø: äÇøÀàÅðÄé ðÈà, àÆú-ëÌÀáÉãÆêÈ.
|
18 Moisés disse ainda: Rogo-te que me mostres a tua glória.
|
éè åÇéÌÉàîÆø, àÂðÄé àÇòÂáÄéø ëÌÈì-èåÌáÄé òÇì-ôÌÈðÆéêÈ, åÀ÷ÈøÈàúÄé áÀùÑÅí éÀäåÈä, ìÀôÈðÆéêÈ; åÀçÇðÌÉúÄé àÆú-àÂùÑÆø àÈçÉï, åÀøÄçÇîÀúÌÄé àÆú-àÂùÑÆø àÂøÇçÅí.
|
19 Respondeu-lhe o Senhor: Eu farei passar toda a minha bondade diante de ti, e te proclamarei o meu nome Jeová; e terei misericórdia de quem eu tiver misericórdia, e me compadecerei de quem me compadecer.
|
ë åÇéÌÉàîÆø, ìÉà úåÌëÇì ìÄøÀàÉú àÆú-ôÌÈðÈé: ëÌÄé ìÉà-éÄøÀàÇðÄé äÈàÈãÈí, åÈçÈé.
|
20 E disse mais: Não poderás ver a minha face, porquanto homem nenhum pode ver a minha face e viver.
|
ëà åÇéÌÉàîÆø éÀäåÈä, äÄðÌÅä îÈ÷åÉí àÄúÌÄé; åÀðÄöÌÇáÀúÌÈ, òÇì-äÇöÌåÌø.
|
21 Disse mais o Senhor: Eis aqui um lugar junto a mim; aqui, sobre a penha, te poras.
|
ëá åÀäÈéÈä áÌÇòÂáÉø ëÌÀáÉãÄé, åÀùÒÇîÀúÌÄéêÈ áÌÀðÄ÷ÀøÇú äÇöÌåÌø; åÀùÒÇëÌÉúÄé ëÇôÌÄé òÈìÆéêÈ, òÇã-òÈáÀøÄé.
|
22 E quando a minha glória passar, eu te porei numa fenda da penha, e te cobrirei com a minha mão, até que eu haja passado.
|
ëâ åÇäÂñÄøÉúÄé, àÆú-ëÌÇôÌÄé, åÀøÈàÄéúÈ, àÆú-àÂçÉøÈé; åÌôÈðÇé, ìÉà éÅøÈàåÌ. {ô}
|
23 Depois, quando eu tirar a mão, me verás pelas costas; porém a minha face não se verá.
|
|
|
|